"2016 Dünya Tiyatro Günü Bildirgesi"
uluslararası ünlü tiyatro yönetmeni, Rus tiyatrosunun profesörü, Drama Sanatları Moskova Tiyatro Okulu kurucularından; Anatoli Vassiliev tarafından kaleme alındı.
http://www.world-theatre-day.org/index.html
2016 Dünya Tiyatro Günü Bildirgesi
"Tiyatroya ihtiyacımız var mı?
Onun hayal kırıklığına uğrattığı binlerce profesyonel ve bıktırdığı milyonlarca insan
kendilerine bunu sormaktalar.
Niçin ihtiyacımız var tiyatroya?
Bu yıllarda, kent meydanlarında ve devlet arazilerinde sergilenenlere kıyasla salonlarda
sahnelenenler böylesine önemsizken… Gerçek hayatın otantik trajedileri oralarda
oynanırken.
Neyimiz oluyor tiyatro?
Salonların yaldızlı galeri ve balkonları, kadife koltuklar, sahnenin kirli kanatları, iyi
cilalanmış oyuncu sesleri… Ya da tersi: görünüşte farklı bir şey. Çamur ve kana bulanmışkara
sandıklar, içlerinde de yığınla çıplak kudurgan gövdeler.
Tiyatro ne söyleyebilir bize?
Her şeyi!
Tanrıların cennette nasıl yaşadıklarını, unutulmuş yer altı mağaralarında mahkûmların nasıl
çürüdüklerini, tutkuların bizi nasıl yüceltebildiğini, aşkın nasıl mahvedebildiğini, bu dünyada
nasıl kimsenin iyi bir insana ihtiyacı olmadığını, aldatmacaların nasıl saltanat sürdüğünü,
mülteci kamplarında çocuklar solarken insanların apartman dairelerinde yaşadıklarını, o
çocukların nasıl çöle dönmek zorunda kaldıklarını, hepimizin her gün sevdiklerimizden
ayrılmaya nasıl zorlandığımızı… Tiyatro her şeyi anlatabilir.
Tiyatro her zaman var oldu ve sonsuza kadar olacak.
Şimdi, elli ya da yetmiş yıldır, özellikle gerekli. Çünkü halka açık sanat dallarına göz
gezdirirseniz yalnız tiyatronun bize neler verebildiğini hemen görürsünüz: ağızdan ağza bir
söz, gözden göze bir bakış, elden ele bir jest, gövdeden gövdeye bir hareket… İnsanlar
arasında işe koyulmak için tiyatronun aracıya ihtiyacı yok. Kendisi ışığın en şeffaf yanını
oluşturur. Ne güneye aittir, ne kuzeye. Ne doğuya, ne batıya. Hayır hayır, kendisi ışığın
özüdür. Dünyanın dört köşesinde parlar. İster hasmı, ister dostu olsun, onu gören her insan
tarafından tanınır hemen.
Hep değişken kalan tiyatro gerek bize. Türlü türlü tiyatro.
Yine de sanırım bütün kolları arasında şimdi en rağbet gören en eski tiyatro türleri olacak.
Ritüel biçimli gösterilerin yapay bir yaklaşımla “uygar” ülkelerdeki temsillerin karşıtı yerine
konulması doğru değildir. Şimdi seküler kültür gitgide güçsüz düşürülmekte. Adına “kültürel
bilgi” denilen şeyler yavaş yavaş en basit varlıkların yerlerini alıp onları devre dışına itiyor.
Günün birinde onlarla buluşma umudumuz da kalmıyor öylece.
Ama bugün gördüğüm net gerçek şu: Tiyatro kapılarını ardına kadar açmakta. Giriş de
herkes için serbest.
Teknik öteberinin ve bilgisayarların cehenneme kadar yolu var. Onlara boş verip tiyatroya
gidin. Salonda ya da balkonlarda sıraları doldurun. Sözleri dinleyin, canlı görüntülere bakın.
Tiyatrodur karşınızdaki. Sakın ihmal etmeyin; yaşantısına karışma fırsatını kaçırmayın. Boş
ve hızlı geçen hayatımızda bir şeyler paylaşmak için ele geçen belki de en değerli fırsattır bu.
Tiyatronun her çeşidine ihtiyacımız var.
Hiç kimse için gerekli olmayan bir tek türü var onun. Siyasal oyunlardan, politik “fare
kapanlarından” oluşan, siyasetçilerin sahnelediği, hiçbir işe yaramayan politika tiyatrosu.
Kesinlikle ihtiyacımız olmayan bir başka türü de günlük terör tiyatrosu: kişiler ya da örgütler
tarafından sergilenen, başkentlerde ya da taşrada, sokaklar ve meydanlarda sahnelenen
ceset ve kan tiyatrosu. Dinleri ve etnik kökenleri çatıştıran sahte bir tiyatrodur o."
Anatoli Vassiliev
Translation into Turkish by:Refik Erduran
World Theatre Day Message 2016 by Anatoli Vassiliev
Do we need theatre?
That is the question thousands of professionals disappointed in theatre and millions of
people who are tired of it are asking themselves.
What do we need it for?
In those years when the scene is so insignificant in comparison with the city squares and
state lands, where the authentic tragedies of real life are being played.
What is it to us?
Gold-plated galleries and balconies in the theatre halls, velvet armchairs, dirty stage wings,
well-polished actors' voices, – or vice versa, something that might look apparently different:
black boxes, stained with mud and blood, with a bunch of rabid naked bodies inside.
What is it able to tell us?
Everything!
Theatre can tell us everything.
How the gods dwell in heaven, and how prisoners languish in forgotten caves underground,
and how passion can elevate us, and how love can ruin, and how no-one needs a good
person in this world, and how deception reigns, and how people live in apartments, while
children wither in refugee camps, and how they all have to return back to the desert, and how
day after day we are forced to part with our beloveds, – theatre can tell everything.
The theatre has always been and it will remain forever.
And now, in those last fifty or seventy years, it is particularly necessary. Because if you take a
look at all the public arts, you can immediately see that only theatre is giving us – a word from
mouth to mouth, a glance from eye to eye, a gesture from hand to hand, and from body to
body. It does not need any intermediary to work among human beings – it constitutes the
most transparent side of light, it does not belong to either south, or north, or east, or west –
oh no, it is the essence of light itself, shining from all four corners of the world, immediately
recognizable by any person, whether hostile or friendly towards it.
And we need theatre that always remains different, we need theatre of many different kinds.
Still, I think that among all possible forms and shapes of theatre its archaic forms will now
prove to be mostly in demand. Theatre of ritual forms should not be artificially opposed to
that of “civilized” nations. Secular culture is now being more and more emasculated, socalled
"cultural information" gradually replaces and pushes out simple entities, as well as our
hope of eventually meeting them one day.
But I can see it clearly now: theatre is opening its doors widely. Free admission for all and
everybody.
To hell with gadgets and computers – just go to the theatre, occupy whole rows in the stalls
and in the galleries, listen to the word and look at living images! – it is theatre in front of you,
do not neglect it and do not miss a chance to participate in it – perhaps the most precious
chance we share in our vain and hurried lives.
We need every kind of theatre.
There is only one theatre which is surely not needed by anyone – I mean a theatre of political
games, a theatre of a political "mousetraps", a theatre of politicians, a futile theatre of politics.
What we certainly do not need is a theatre of daily terror – whether individual or collective,
what we do not need is the theatre of corpses and blood on the streets and squares, in the
capitals or in the provinces, a phony theatre of clashes between religions or ethnic groups…"
Anatoli Vassiliev
Zeliha Berksoy
''Zeliha Berksoy'' 27 Mart 2016 Dünya Tiyatro Günü Bildirisi
Karanlık bir çağda yaşıyoruz.
Nasıl bir çağ bu?
Oyunun adı: “İnsanlık Dramı.”
Tiyatro sanatı tarihe tanıklık eder; dünyayı, hayatı, insanları seyrederek ve anlayarak bilgiyle doğru yorumlayarak…
Shakespeare’in dediği gibi, “Doğduğu günde, bugün de tiyatronun asıl amacı nedir? Dünyaya bir ayna tutmak, iyilerin iyiliklerini, kötülerin kötülüklerini göstermek, çağımızın ne olup ne olmadığını ortaya koymak.”
Nasıl bir çağ bu?
“Sineklere dilediğini yapan hoyrat çocuklar gibi;
Eğlence olsun diye öldürmekte Tiranlar bizi.”
Çağımızın tiyatrosu bilimsel olmak durumundadır. Toplumda gelişmişliğin, aydınlığın kanıtı tiyatronun nerede durduğudur. Düşünsel, ruhsal ve yaratıcı zeka uygarlıkları doğurarak yaşamı yüceltmiştir. Toplumsal bilinç; yaşamı yeniden var etme gücü kaynağını sanattan alır. Bütün bu nedenlerden dolayı , yönetimlerin insanlığın değişmesinde etken olan sanatı yüceltmeleri gerekmektedir.
Tiyatroların yaşatılması ve yaygınlaştırılmasının ötesinde, başta izleyiciyi kucaklayacak birikimde tiyatro binalarının inşa edilmesi, sanatçılar için yeni yapılanmalar sağlanması ve böylece yurt sathında tiyatroların geliştirilmesi zorunludur. Tiyatro yönetiminde çağını yakalayan ve toplumuyla buluşturan yetkin yöneticilerin görev alması kaçınılmazdır.
Tiyatro sanatı seyircisini oluştururken bugüne ve geleceğe duyarlı, uzak görüşlü kuşaklar üzerine odaklanmalıdır.
Nazım’ın dediği gibi;
“Yürekte, kitapta ve sokakta yenebilmek yalanı,
Anlamak, o, bir müthiş bahtiyarlık,
Anlamak gideni ve gelmekte olanı.”
'Zeliha Berksoy
BİlDİRİ KAYNaK:
İSTANBUL BÜYÜKŞEHİR BELEDİYESİ ŞEHİR TİYATROLARI MÜDÜRLÜĞÜ
Darülbedayi Cad. No.3 Harbiye-ŞİŞLİ İSTANBUL
Basın ve Halkla İlişkiler – 0212 455 39 34 – 0212 455 39 35 / Faks: 0212 449 51 41
https://www.facebook.com/sehrintiyatrosu
https://twitter.com/sehir_tiyatrosu
e-mail: basin.yayin@ibb.gov.tr web: www.ibst.gov.tr
Anatoli Vassiliev
Yaşamı:
Anatoli Vassiliev
Born on the 4th of may 1942 in Danilovka is USSR. Anatoli Vasiliev is Considered as the largest current Russian stage director ; He is also a filmmaker for television and an educator. Anatoli Vasiliev enters in 1968 the Faculty of Staging at the State Conservatory of Dramatic Art in Lunacharsky Moscow (the GITIS ) where he will follow the course of Andrei Popov and Maria Knebel . He trained with methods of Stanislavski. In the 70s, he shared the difficulties of young directors with no fixed place, in a blocked theatrical network. His first major directorial success in 1973, is the first Vassa Jeleznova season M.Gorki, on stage at the Moscow Stanislavsky Theater as the following year “La femme adulte du jeune homme” of Slavkine, who won a phenomenal success.
For both parts, Vasilyev is surrounded by a troupe of actors, Poliakova Lyudmila , Boris Romanov, Yuri Grebenschikov, Albert Folizov, Vasily Botcharev, hard core of what will be its permanent company . Vassiliev then there develops the basic principles of his artistic approach : “I realized that the theater is not only when you take a play, allocates roles and you do a show. We must choose themes, invent a multitude of unnecessary search and compositions within compositions and rehearsals on themes given the unique variant of the upcoming representation.” Anatoli Vasiliev puts Molière to the test of martial arts”, in Le Monde on Friday 25 July 1997. Forced to leave in the early 80s the Stanislavsky theater, the troupe found at Taganka Theatre in Moscow, where the artistic director , Yuri Lyubimov , provides them with the rehearsal room where they work a new play of Slavkine the Hoop . The first of Hoop, in July 1985, was a triumph.
The play is chosen by the magazine “La vie théâtrale” as the best show in 1985-1986 season. Yet this show will mark a break in the work of Vassiliev. Conscious of having exhausted the possibilities of his method, decided to leave the theater repertory, Vassiliev embarks on a new adventure. He founded his own school where he developed a true theory, methodology, to make what he calls the “metatheatre”; “My style is to explore the metaphysics of life,” he said then. At the base of this school is the idea of ??continuous professional renewal. The search for a new theatrical aesthetics led him to set up a research laboratory: “My school is a kind of primary school of drama, called to create an artistic world stage … like Picasso’s universe and De Vinci, as little like they were, that was born in the rectangular frame of their paintings … Is it forbidden? “Portrait of a capricious man,” Theatre in the Soviet 4, Moscow, 1988, p.8.
Takes place seminars of studies and applied research in the laboratory performances, open rehearsals devoted to a single author, a work or theme. In the laboratory, the actors do not repeat a role, they are searching, exploring a method, seek how to speak, act.
Anatoli Vassiliev bir uluslararası üne tiyatro yönetmeni ve Rus Tiyatrosu'nun profesörüdür. O başlangıçta Povarskaia yolda bulunan Drama Sanatları Moskova Tiyatro Okulu'nun kurucusudur, sonra Sretenka yolda yeni bir bina taşındı. O adamıştır hangi tiyatro araştırma amaçlı Vassiliev planlarına göre tasarlanmış bir mimari orijinal alandır. O Lyon (Ecole nationale supérieure des arts et teknikleri Theatre du) Drama Sanatları Lounatcharski Devlet Konservatuarı (GITIS), Sinema VGIK Moskova Enstitüsü ve ENSATT defalarca öğretti. O kendi kuşağının en büyük Rus yönetmen olarak kabul edilir.
1968 yılında Anatoli Vassiliev GITIS müraacat eder ve Andrei Popov ve Maria Knebel ile çalışmaları. O Chimes bir Clock Osvald Zagradnik en A Solo adapte nerede 1973 yılında Moskova Sanat Tiyatrosu'nda çalışmaya başlar. itibaren 1977 itibaren, o Andrei Popov öncülüğünde Stanislavski Tiyatrosu'nda çalışıyor. O Maksim Gorki adlı Vassa Zheleznova İlk Draft ve Genç Adam Yetiştirilen kızı Victor Slavkin tarafından sahne uyarlaması ile tanıma kazanır. 1982 yılında Yuri Luybimov en Taganka Tiyatrosu tarafından davet edilir. Onun performansı cerceau, o senaryo yazarları ve yönetmenlerin için sınıflar öğretmeye başlar 1980'lerde 1985 yılında en iyi adaptasyon olarak kabul edilmektedir. O tiyatronun ilk performansları Moskova'nın merkezinde kuzey Arbat ilçesinde, Povarskaia yol binanın bodrum katında yer alan 1987 yılında tiyatro, Dram Sanatları Okulu, kurar. Şirketin açılış sezon bir Yazar Ara Luigi Pirandello'nun Altı karakter ile 24 Şubat 1987 tarihinde piyasaya sürüldü. Birlikte Viktor Slavkin şirket için özel olarak yazdığı cerceau ile, her iki yapımları 1987-1988 yılında ilk kez Batı Avrupa'da tur Onun okul aktör ses ve vücut üzerinde deneyler için bir laboratuvar haline gelir. Anatoli Vassiliev onların sözlü anlatım ve edebi değeri sorgulamak amacıyla olmayan tiyatro metinleri mise-en-scene kendini ayırıyor.
Müzikal kendini yetiştirmiş edilmiş olması, Vassiliev sık sık eserinde müzik döner. metodolojisi sayesinde derinlemesine oyun yapıları incelendiğinde «etüt» diye bir fikrin iç yaşam fiil yoluyla tezahür edilebilir şekilde ilgileniyor. O hareketin içine kelimeleri koymak isteyen, ses, tonlama önemlilik çalışmaları: Ses eti haline gelmelidir.
Anatoli Vassiliev giderek uluslararası üne kazanır. 1992 yılında Roma'da Lermontov'un Comédie Française Masquerade ve gelecek yıl, aşamaları, Pirandello en His Own Way her. 1997 yılında Yeremya onun Ağıtlar Avignon Festivali'nde ve İtalya ve Berlin'de yapılır. performans En iyi performans ve en iyi senografisi için Rusya'nın ulusal Golden Mask ödülünü alır. 1998 yılında Puşkin'in Don Juan ya da Cartoucherie Taş Konuk sunar.
O Dostoyevski'nin amcamın Rüyası (1994, Budapeşte), Çaykovski'nin Dama Pika (1996 Weimar) aşamaları, Ostrovsky adlı Coupables Innocents (Macaristan 1998), Puşkin Mozart ve Salieri (2000), Heiner Muller'in Medea Material (2001).
4 Mayıs 2001 tarihinde, onun şirket Vassiliev ve İgor Popov, Boris Tkhor ve Sergei Goussarev tarafından planlarına göre inşa Sretenka yolun yeni bina, taşınır. iki aşamada (Manej ve Küre) ve onun büyük cam pencereler ile yeni bina yapısı, onun yaratıcıları talip olduğu sanatsal laboratuvar atmosfere katkı sağlayacağı düşünülmektedir.
2005 yılında Nanterre Theatre des Amandiers tekrar Medea Material aşamaları. 2006 yılında Odeon tiyatrosunda Puşkin ve Çaykovski adapte Oniegin Yolculuğu itibaren sunar ve o Mozart ve Salieri ve İlyada sunmak Avignon festivali tarafından davet edilir.
2006 yılında, Moskova'nın idari makamlar ile bir çatışma sonrasında Vassiliev Dramatik Sanatlar Okulu'nda görevini bırakır ve Avrupa'ya taşınır. O Paris, Lyon ve Londra'da çalışıyor. Üç yıl sonra Don Giovanni'nin bir uyarlamasını sahnelemek için Bolşoy Tiyatrosu'nun müdürü tarafından davet edilir.
2010 yılında Vassiliev tiyatro eğitimcilerinin eğitimi için üç yıllık kurs başlattı. Venedik'te dayalı ders, her yıl iki ay boyunca çalışır ve tüm dünyadan da eğitimciler, aktörler ve yönetmenlerin çekiyor rağmen İtalyan uzmanları öncelikle hedeflenmektedir. 2011 yılında, Wroclaw, Polonya Grotowski Enstitüsü, Vassiliev teknikleri oyunculuk üzerine bir araştırma semineri başlattı. Seminer 2 yıl süren ve çeşitli Avrupa ülkelerinden gelen aktörler yanında birlikte Venedik elbette mezunları getirdi.
Mart 2016 yılında Vassiliev Paris'teki Comédie Française, Marguerite Duras 'La Musica Deuxieme yönlendirir. Onun uzun süre işbirlikçi Natalia Issaeva, çevirmen ve tiyatro araştırmacısı tarafından Boaz Trinker, oyuncuların eğitimi uzmanı tarafından desteklenmektedir.
Alıntı: Mehmet Esatoğlu/ Samsun Sanat Tiyatrosu/
Sayfa düzeni: Tenise Yalçın evetbenim
Bilgi: Mehmet Esatoğlu/ Haber içerik/: http://www.world-theatre-day.org/pdfs/WTD_Anatoli_Vassiliev_Turkish.pdf
http://www.world-theatre-day.org/pdfs/WTD_Anatoli_Vassiliev_Turkish.pdf
