Tevfik Yalçın
ATEŞ TAŞLARI
Bir damlacık çocuğum!
Nasıl başa çıkabilirim
Tüm bu sorunlarla…
Ne, kötülük yaptım;
Günah sayılacak,
Ne de sonsuz iyiliklerim var;
Cennet kapısı açacak…
Bir damlacık yaşadım…
Kendim için; bir damlacık
Siz koydunuz avuçlarıma
Ateş taşlarını; hiç üflemediniz,
Yürü dediniz; yürüdüm,
Koştum, arkama bakmadan
Yakama bir kırmızı kurdele takmadınız…
Bir ayna istedim
Şöyle avuç içi kadar;
Görmek için kendimi,
Ödünç aldınız gözlerimi,
Sırılsıklam ıslanmış geri verdiniz…
Bir damlacık çocuğum
Nasıl ağlama dersiniz?
Bir damlacık, bir damlacık;
Umut veremez misiniz?
Seni seviyorum diyemez misiniz;
Bir damlacık, bir damlacık…
Tevfik Yalçın
19 Mart 2010
Ziverbey/İSTANBUL