Derlemeye başladığım kitap
Derlemeye başladığım kitabımın önsözünü yayınlıyorum.Umarım beğenirsiniz. Kitabın Adı : İstanbul'un Diğer Yüzü
ÖNSÖZ
16 milyon insanın yaşadığı kültür başkentimiz…İstanbul.Ne umutlarla gelen milyonlarca insan.Bir iş,iyi bir gelecek,iyi bir eğitim…Amaçları farklı da olsa bir ortak noktaları var;hayal kırıklığı.Bir şairin dediği gibi ‘‘Ne güzeller gördüm,uzaktan.’’İşte o güzellerden birisin İstanbul.İnsan seninle tanışınca anlıyor davulun sesinin uzaktan hoş geldiğini.Ne İstiklal Caddesi,ne Bağdat Caddesi,ne de Tophane…Hiçbirisi örtemiyor o zorluklarla dolu yüzünü.Hayat biraz daha zorlaşıyor seninle gecenin karanlığına gömüldüğünde insan.O kalabalığın içinde bile tadıyor yalnızlığı.Bencilliği öğretiyorsun insanlara,mutsuzluğu ve daha birçoğunu.Yıldızlar daha sönük sanki senden bakınca gökyüzüne.Niye ki tüm bunlar? Sen değilsin elbet suçlusu bunların, hayattan almamız gereken dersleri veren, elindeki programa uyması gereken bir öğretmensin sen sadece. Zor olan sen değilsin, vereceğin, verdiğin dersler yoran bizleri.Sitemim sana değil be dostum, senin zorlu yönlerini göz ardı edenlere. Gündeme zor şartlarda yaşam mücadelesi verenleri değil,Taksim’de yahut Beyoğlu’nda umarsızca eğlenip büyük paralar harcayanları sözde ünlüleri taşıyanlara. Hangi ünlü İstinye Park’tan bilmem kaç bin liralık alışveriş yapmış, orada yemek yerken kiminle görüntülenmiş banane. Hani metro çıkışında ayakkabı boyayan çocuk,hani İstiklal Caddesi’nin girişinde soğuktan titreyerek mendil satan yaşlı teyze? Görmezden geliyorlar be dostum, herkes her şeyin farkında aslında ama umursamıyorlar. Bir sanatçı öldüğünde dünyayı yerinden oynatanlar kaldırım kenarında ölen Rasim amcanın cenazesinden bihaberler.Adaletsizlik değil mi bu? Yoksa ben mi çok merhametliyim bilemedim şimdi. Süslü dünyaların arasına yanlış kişilikle gelmiş de olabilirim.Seninle iyi anlaşmak için bencil olmak gerekli galiba.Kendinden başkasını düşünmemek, görsen de görmezden gelmek,insanlık gibi bazı değerlerden vazgeçmek… Bunlar bana göre değil be dostum,bunlar beni ben yapan ben değil. O yüzden dile getireceğim öyküler İstanbul’u cicili bicili anlatan şeyler değil. İstanbul’un sadece renkli hayatını sevenlerin yalnızca öyle bilenlerin okuyacağı bir kitap değil. Bu kadar insanlığı, merhameti,vicdanı bünyeleri kaldırmaz onların.
