MAKTULÜN SON SÖZÜ 'FİLİFU' OLDU:“KATİLCİLİK”
Altıdan Sonra Tiyatro
Olgunluk dönemini yaşayan genç kuşağın başarılı yazar, yönetmen, oyuncu, dekor tasarımcısı Yiğit Sertdemir (1979)’in yazdığı, yönettiği, dekor tasarımını yaptığı “Katilcilik” başlıklı oyun, Altıdan Sonra Tiyatro yapımı olarak sahnelenmekte.
Oyunda, sanal ortamda yarattıkları farklı kimliklerle tanışan üç kadının bir gece buluşmaya karar vermesiyle başlayan “gergin gece”, oyunlarla eğlenceli bir hale dönüşüyor, kadınlar birbirlerinden de güç alarak, sonunu tahmin etmedikleri ve hayatlarını tamamen değiştirecek bir geceye başlıyor. “…cilik” ekinin bir oyunu ansıttığı ana tema’da, metnin ve sahnelemenin içinde de yer alan bir oyun oynanıyor. Oynanan oyun her ne kadar çocuksu görünse de, sonuç itibariyle hayli can acıtıcı, hatta “can alıcı” sonuca gidiyor.
Yiğit Sertdemir oyununda, kurgu itibariyle somut ve fiziksel anlamda varolan katil ya da katilleri kendine özgü yazım tekniğiyle polisiye içinde değerlendirmiyor. Oyun, sonunda bir cinayete bağlanacağı başından işaretlenerek o cinayet anına ulaşma süreçlerinin altını çizerek gelişiyor. Sertdemir, oyun süresince izleyicinin belleğine yeri geldiğinde birini öldürebileceğini fısıldarken, herkesin “her halükarda” birini öldürebileceği gerçeğini belleklerde tartışmaya açıyor.
ALENİ İTİRAFLARIM
Yıllardır içimde pamuklara sararak sakladığım, umutlar bağladığım Yiğit Sertdemir’in bu eserini konu itibariyle pek sevmediğimi söylemeliyim. Sessiz sinema, şişe çevirmece ve nihayet “Filifu” oyunlarından neden/sonuç ilişkisine yürüyemediğimi ifade etmeliyim. “Herkesin kendine göre bir ‘öldürme’ nedeni vardır, bu üç kadının kendi öz benliklerinde gelişen çatışmaların ve bilinçaltlarında birbirleriyle hesaplaşmalarının olması doğaldır, ama Sen Ey Seyirci… Onların eyleme geçmelerini tetikleyen nedenleri bulmak senin görevlerin arasındadır” iletisinin bana geçmediğini de açık yüreklilikle itiraf etmeliyim.
Diğer taraftan, Yiğit Sertdemir’in rejisinde, hem de 85 dakika içinde, “İlk Buluşmalarının Bir Gece Sonrası”, “İlk Buluşmalarının 8 Gün Sonrası”, “İlk Buluştukları Gece”, “İlk Buluşmalarının 10 Gün Sonrası”, “İlk Buluşmalarının İlerleyen Saatleri”, Bir Gece Sonrası”, “İlk Buluşmalarının 9 Gün Sonrası” ve nihayet gene “İlk Buluşmalarının İlerleyen Saatleri” başlıkları altında yedi bölümde anlatım gerçekleştirmesini sevdiğimi deyivermeliyim.
SERTDEMİR’İN ALNINDAN ÖPECEĞİM
Böylece bir yandan olayları anlatırken, bir yandan karakterlerin olay öncesi/sonrası davranışlarını sergiletmesini zekice bulduğumu; tavana asılı bir ekranda chat’leşmeleri vererek hem black-out kâbusunu atlatmasını, hem de izleyeni yeni tabloya hazırlamasına alkış tuttuğumun notunu sizlere iletmeliyim. Kısıtlı-sınırlı olanakları olan dar oyun alanını, izleyicinin önünde öne-arkaya kayarak hareket edebilen iki işlevsel dekor elemanıyla nasıl kimi zaman perde, kimi zaman kitaplık, kimi zaman 900’lü hatların ofisi, kimi zaman da morga dönüştürebildiğini takdirle anımsayıp, rastladığım ilk yerde kendisinin alnından öpmeliyim.
KORTAN-KADİM-KESKİN ÜÇLÜSÜ
Onur Kahraman’ın oyuna yakışan özgün müziği, İsmail Sağır’ın başarılı ışık tasarımlarıyla güçlenen oyunda Ebru Gözdaşoğlu (900’lü Hatlardaki Kız), Erkan Kortan (Morgdaki Adam), Seyfi Erol (Kütüphanedeki Adam) ve Onur Tuna (Evsiz)’nın temellendirdikleri aksiyonlar, rollerini kurmalarına yardımcı oluyor.
Üstün AKMEN
SANAT DÜNYASI <sanatdunyasi@superonline.com>