Ölü Ordunun Komutanı

‘Ölü Ordunun Komutanı’

Hayati Asılyazıcı

Bursa’da düzenlenen 1. Uluslararası Balkan Tiyatro Festivali’nin kalıcı oyunlarından biri de “Ölü Ordunun Komutanı” idi. İsmail Kadare (1936) Arnavutluk’un en ünlü edebiyat insanıdır. Onu dünya edebiyatına tanıtan “Ölü Ordunun Komutanı” (1964) adlı romanıydı. Şiirle edebiyata girmesine karşın romanlarıyla Avrupa’da ünlendi. Arnavutluk Cumhuriyeti’nin doğuya ve batıya açılan edebiyat alanının en ünlü yazarıdır. Tiran’da edebiyat eğitimini aldıktan sonra Moskova’da Maxim Gorki Edebiyat Enstitüsü’nü de bitirdi. Bilinçli bir sosyalisttir. 1990 yılında Ramiz Alia yönetimine karşı protesto olarak Fransa’ya sığındı. Şimdilerde Tiran’da ve Paris’te yaşamını sürdürmektedir. İsmail Kadare’nin “Ölü Ordunun Komutanı” adlı romanını Attila Tokatlı Türkçe’ye çevirdi ve ilk kez Sander Yayınları’nda çıktı (1970). 20. yüzyılın en önemli yazarlarından biri diye baktığım İsmail Kadere’nin bu romanını büyük ilgiyle okumuştum. Bu kez festivalin en seçkin oyunlarından biri olarak izlediğimde romandan tiyatroya uyarlamanın günümüz sahne sanatı için ne kadar önemli ve yaygın bir çalışma olduğunu düşündüm.

Makedonya, Üsküp Arnavut Tiyatrosu, İsmail Kadare’nin “Ölü Ordunun Komutanı”nı bu festivalde oynadı. Jeton Neziraj’ın tiyatroya uyarladığı “Ölü Ordunun Komutanı”nı, Üsküp Arnavut Tiyatrosu’nda Dino Mustafiq sahneye koydu. Romanın özgün içeriği büyük bir başarıyla sahneye taşınmıştı. Sahneleme ve oyunculuk açısından bütünleşen bir yorum vardı. Tiyatro dilinin, romandan sahneye uyarlanışında bu denli işitsel ve görsel etki yapanı çok azdır. Ve bunu gerçekleştirmek gerçekten de güçtür. “Karamazov Kardeşler”den sonra “Ölü Ordunun Komutanı” uyarlamanın ikinci bir örneğiydi. Her iki oyun Türkçe’ye çevrildiğinde tiyatromuz repertuvarına değerli iki oyunu katacaktır. Çağdaş yazarların öncü oyunları elbette ki tiyatronun gereksinim duyduğu oyunlardandır. Ancak oyun yazarlığının kısır bir döngüye dönüştüğünü daha çok duyumsamamak için çözümleyici bir yöntem olarak uyarlamalara baş vurulmalıdır diye düşünüyorum. Türk tiyatrosunda da buna benzer örnekler vardır. Bu tür uyarlamalar bizde de uzun süre afişte kalmıştır. Roman sanatının tiyatroda anlamlı bir yeri olduğunu gösteren örnekler pek çoktur.

Hayati Asılyazıcı
hayatiasilyazici@yahoo.com
ALINTI: Aydınlık Gazetesi

 

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir