Tevfik Yalçın: İki Şiir; Gidiş – Dönüş ve "Ce"
Tevfik Yalçın
“Ce”
Haydi, göster kendini; bir “Ce”” de…
Ne olmuş kaçırdıysan treni;
Otobüs var, uçak var, gemi…
Üzülme! Olmazsa sırtımda taşırım seni…
Alır başımızı gideriz istediğin yere,
Öyle çok uzak olmadan:
Beyoğlu’na, Taksim’e…
Simit alırım sana,
Susamları avucumuzda kalır,
İnsanları izleriz, kuşlar konar
Makinenin objektifine,
Gideriz işte, okuldan kaçar gibi…
Geçmişi bir zarfa koyarız;
Ağzını kapatmadan,
Bekleriz ayak seslerini…
Dinle güzelim:
“Gelecek” nasıl olsa gelecek!
Bizi, bir yerde bulacak!
Armağanı içinde saklı olacak…
Haydi, bir “ce” de güzelim:
Sana, bana, yaşama…
Bir “ce” de…
Göster kendini…
Bir “ce” …
Tevfik Yalçın
8 Mart 2011 Dünya Kadınlar Günü
Ziverbey-İstanbul
GİDİŞ – DÖNÜŞ
Ziverbey'de beş katlı bir apartman,
Daire:1, Kat:1
Adını yazmasak da olur;
Kapı zilinde yazan adam.
Aylardan Eylül, mevsim sonbahar,
Arka bahçedeki ceviz ağacından,
Yere düşen cevizler;
Seni, bize hatırlatan…
Arkanda bıraktıkların;
Annen, baban, araban,
Bir de "Mantı" Kedin,
Nasıl unuturlar?
Yarısı kullanılmış
Eski kocan;
Senin için gün sayacaklar,
Özledikçe; sevgiyle anacaklar…
Yakışmaz bize isyan:
"Ne işim var buralarda,
Kim itti beni Adriyatik Suları’na
Nereden çıktı bu çan sesleri,
Özledim evimi, annemi, kedimi…"
Şimdi dur bakalım:
Yaşam: "Söz"de saklıdır,
Kaçışı, özlemi durduran akıldır,
Bilimin paslı kapıları çalışarak açılacaktır.
Düşünme sen bizleri,
Beklemek, özlemek bizim işimiz
Gün dediğin, ay dediğin; sayıdır, sayılır.
Dönüşünde; zaman kaldığı yerden yaşanır.
Ziverbey'de beş katlı bir apartman,
Daire:1, Kat:1
Adını yazmasak da olur,
Kapı zilinde yazan adam…
Tevfik Yalçın
20 Eylül 2010, Saat: 00:42
Ziverbey-İstanbul
